Page dag 2

Vandaag onze tweede dag in Page en dit zou weer een topdag worden. We begonnen met een american breakfast en bij zo' n ontbijt moet je dus niet raar op staan te kijken als er in buffet vorm ook broodjes hamburger te krijgen zijn.

Deze dag hadden we al lang van tevoren gepland. Al in februari van dit jaar hadden we gereserveerd bij Antelope Canyon Tours voor een bezoek aan Antelope Canyon, dat klinkt logisch, en wel om 11:30. Waarom om dit tijdstip zou je zeggen?

Antelope Canyon is een zogenaamde slot-canyon, een hele smalle kloof, door wind en water gevormd tot wat hij nu is. Als op het midden van de dag de zon hoog aan de hemel staat, schijnt hij bijna loodrecht in deze smalle kloof en dat geeft fantastisch mooie lichteffecten. Omdat op deze tijdstippen iedereen wel wil, moet je er dus vroeg bij zijn en ruim van tevoren reserveren.

Om 11:00 moesten we aanwezig zijn en langzaam werd het drukker. Deze tours worden geheel door Navajo indianen beheerd. De Antelope Canyon ligt ook in Navajo gebied. Om 11:30 werden we allemaal ingedeeld in groepjes en in open bussen naar de canyon vervoerd. Dit ging deels over verharde weg en het laatate stuk ging over een onverhard rots/zandpad.

Aangekomen bij de ingang van de canyon, is het best druk maar de Navajo gidsen houden het goed in de hand. Onze gids leidt ons naar binnen en in samenwerking met de andere gidsen zorgt ze ervoor dat iedereen ruim de tijd en gelegenheid krijgt om te fotograferen. Het is een lust voor het oog, door wind en regen zijn de wanden als golven uitgeslepen. De wanden zijn van een soort zandsteen en hebben geel, oranje-rode kleuren (zie de foto's).

Op sommige plaatsen bereikt het zonlicht de grond, dankzij dit gunstige tijdstip en het ontbreken van bewolking, dat moet ook nog even gezegd worden. Nadat de avond ervoor het zware onweer was overgetrokken, was de lucht bewolkt gebleven en we hoopten al dat de bewolking verdwenen zou zij. We hadden dus geluk.

De gidsen gaven ons ruim de tijd om te fotograferen. Omdat er op sommige plaatsen weinig licht is, moet je een beetje spelen met de sluitertijden op je fototoestel. Maar dat is aardig gelukt. Sommigen adviseerden om een statief mee te nemen maar als je de avond ervoor niet al te diep in het glaasje hebt gekeken is je hand vast genoeg om met wat langere sluitertijden te werken...

De kloof is ongeveer 400 meter lang en dan sta je opeens weer buiten volop in het zonlicht. De wanden van de kloof zijn ongeveer 10 tot 15 meter hoog schat ik en de gids vertelde me dat ze begin dit jaar nog een flash flood hadden gehad die maar enkele inches onder de bovenrand van de kloof was gebleven. Dit water raast dan met enorme kracht door de kloof.
Moeilijk voor te stellen als je er nu staat in het hete droge zand.

Terug gaan we dezelfde weg maar nu op eigen gelegenheid en weer hebben we de gelegenheid om er op los te klikken. We hebben ontzettend veel foto's gemaakt er zal dus best wel een goeie tussen zitten.

Als we weer bij het beginpunt zijn stappen we weer in de busjes en worden we weer netjes teruggebracht naar Page. Het was een prachtige ervaring (alweer!)

Omdat het nogal warm en stoffig was in de kloof gaan we eerst even terug naar het hotel om ons op te frissen. Daarna naar Waheap Marina om wat te eten en wellicht te zwemmen. Op weg er naar toe, zien we uit het oosten al weer wat donkere wolken aankomen. Ook voor vandaag was er weer onweer voorspeld.

Eerst wat eten en drinken. Iris en Annemiek gaan voor de burger die ik gisteren had en ik kies voor een 3-kazen pizzaatje, een kleine staat er nog bij op de kaart. Nou, dan wil ik wel eens een grote zien ;-).

Omdat we wat lang moesten wachten op ons eten biedt de serveerster haar excuses aan en biedt ons een gratis dessert aan. En ik zat al zo vol van die pizza....maar het is een groot stuk chocolade-cake....errug lekker.

Na het eten besluiten we te kijken of er nog gelegenheid is om een rondvaart over het meer te maken is. Nou, dat kan. Om 18:15 is er weer een van anderhalf uur. Het is 16:45 als we de kaartjes kopen. Omdat ik hier niet op gerekend had, had ik het fototoestel in het hotel laten liggen en ik besluit om deze te gaan halen.

Tijdens het eten hadden we uitzicht op het meer in westelijke richting en hebben we dus niet gezien wat er uit oostelijke richting aan kwam. Ik liep de parkeerplaats op naar de auto en zag een onweerslucht, zo donker had ik dat nog nooit gezien. En terwijl ik de bui tegemoet reed richting Page, volgde de ene bliksemschicht de andere op. Van die dikke kabels licht, loodrecht naar de grond. Sommige bleven meer dan een seconde zichtbaar alsof ze aan de grond vast zaten, een indrukwekkend gezicht.

Bij het hotel gekomen, regende het daar ook en stond er een behoorlijk sterke wind. Snel het fototoestel gepakt en weer terug. Ook de bui trok richting het meer en nam het onweer met zich mee. De bui trok voornamelijk aan de overkant van het meer terwijl wij aan de andere kant nog in de zon zaten.

De bui trok langzaam over en om 18:00 uur liepen we naar de boot, af en toe viel er nog een druppel. De boot voer langzaam naar de dam en dmv van een audioapparaat met koptelefoon werd er uitleg gegeven over het ontstaan van het meer en de dam. Indrukwekkende cijfers werden er genoemd. Op weg naar de dam is het meer dieper dan 100 meter en bij de dam zelf is het meer op zijn diepst, bijna 200 meter. Ook de oppervlakte van het onderwater gelopen gebied is enorm. Toen de dam af was, heeft het 17 jaar geduurd voordat het hedendaagse waterpeil bereikt was.

De tocht gaat verder van de dam richting de Antelope Canyon. Het water kronkelt zich in allerlei bochten door de canyon. Prachtig gekleurde rotswanden, voornamelijk teinten bruin en rood, veroorzaakt door het ijzeroxyde.

Aangekomen op het verste punt in de canyon keert de boot en varen we langzaam terug. Plotseling worden we verrast door de zon. De lucht breekt toch nog even open en we worden getrakteerd op de laatste stralen avondzon. En dat zijn de mooiste stralen van de dag want die geven een warme kleur aan de rotsen. Dus we klikken er weer lustig op los, last van volle fotorolletjes hebben we in deze tijd niet meer ;-).

Het was een mooie tocht die ons een indruk heeft gegeven van dit meer, dat vele malen groter is dan we hebben gezien.

Weer een mooie dag, het houdt maar niet op.
Morgen naar Monument Valley.

Doei!